කඳුළු එක්ක පටන් ගත්ත මගේ බ්ලොග් එකට දන්නෙම නැතිව අවුරුදු දෙකක් වෙලා... අදට අවුරුදු දෙකයි දවස් දහයයි. දන්නෙම නැතිව මම අවුරුදු දෙකක්ම අඬලා..... දුක පිට කරගන්න විදිහක් නැතිව පටන් ගත්ත මේ බ්ලොග් එක නිසාම ගොඩක් දෙනෙක් අඳුරගත්තා. ඒ වගේම එයාලා මට හිතවත් විදිහට උපදෙස් දුන්නා. තවත් සමහර අය තැන තැන මාව විවේචනය කලා. ඒ හැම දේම මට ජීවිතේට අළුත් දෙයක් කියා දුන්නා.
ටික දවසකට විතරක් ලියලා නතර කරනවා කියලා හිතන් හිටි මගේ කඳුළු කතාව අවුරුදු දෙකක්ම ලිව්වා. ජීවිතේට දැන් කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැහැ. අවුරුදු දෙකකට වැඩි කාලයක් කඳුළු එක්ක තිබුන මගේ ආදරය නැතිම වෙලා ගියා. මගේ දුක බලන්න ටික දවසකට මගේ ලඟින් හිටි යාළුවාට ගොඩක් පින්. එයාට තවත් කරදර කරන්න බැහැ.
මට තවදුරටත් ජීවත් වෙන්න බලාපොරොත්තුවක් නැහැ. පුළුවන් ඉක්මනට මැරෙන්න හේතු වෙන දේවල් එක්කම මේ ටික දවසත් කඳුළු එක්ක ජීවත් වෙනවා. හිත ආසයි හිනාවෙන්න. ඒත් හිනාවෙන්න හේතුවෙන කිසිම දෙයක් මගේ ජිවිතේට ලැබෙන්නේ නැහැ.
ජීවිතේ තිබුණ හීන හැම එකක්ම එයාගේ අම්මා නිසා නැතිවුනා. එයා යන්නම යන්න ගියා මගෙන්. ආයෙ කවදාවත් මගේ ජීවිතේට සතුට හීන අරන් කෙනෙක් එන්නේ නැහැ.
අවුරුදු දෙකක් මගේ කඳුළු දරන් හිටි මගේ බ්ලොග් එකට මමම සුභ උපන්දිනයක් කියාගන්නවා.
තව ටික දවසකින් හැමදේටම ආයුබෝවන් කියලා මම අයෙමත් නොඑන්නම යන ගමන යනවා. එතකම් පුළුවන් හැමදවසකම මගේ හීන ලියලා තියනවා කාටවත්ම කියන්න බැරිවුන.
ඔයාලත් කඳුළු සමනලීට සුභ උපන්දිනයක් කියන්න. දින දහයක් පරක්කු වුනාට කමක් නැහැ.
No comments:
Post a Comment