Wednesday, May 30, 2012

මම ඔයාට උම්මා එකක් දෙන්නද....

අද ඉදන් ඉදිරියට කියවන ඔයාලා සමහර විට මගේ කතාවට කැමති නැති වේ. එත් මේ කතාව කියන්න කෙනෙක් නැහැ මට ඒ නිසා මේ හැමදෙම ලියන්නේ... මා ගැන වැරදියට හිතන්නේ නැතිව මේක කියවන්න පුලුවන්නම් දිගටම කියවන්න....

එදාත් සුපුරුදු පරිදි මමත් නිසලුත් ලෙcටුරෙස් ගිය. එදා හවස අපේ ආයතනයේ ගුරුවරියක් අසනීප වෙලා හිටියා. ඇයට සෙත් පතන්න කියලා බොධිපූජවක් සුදානම් කරල තිබුනා. අපේ ආයතනය ලගම පන්සලක තමා තිබුනේ. නිසලුත් කාවින්දිත් දෙන්නා එක්ක එකට සහභාගි වුනා. මතක විදිහට පෙබරවාරි මාසේ.

එදා අපි දෙන්නත් පුලුවන් උපරිමයෙන් බොධිපුජාවට උදවු කරල හවස හිටියා. එදා බොධිපූජාව ඉවර වෙද්දි 6 විතර වුනා. ඒ ඉවර වෙලා නිසල් කාවින්දිවත් එක්කගෙන ගෙදර යන්න ලැස්තිවුනා වෙනදා වගේම train එකේ යන්න තමා දෙන්නා හිතන් හිටියේ.

“කාවින්දි ඔයාව එක්ක යන්න අම්මා කොහෙටද එනවා කිවේ”
“අම්මා කිවා train එකෙන් බැහැලා බස් එකට නැගලා එන බස් එක කියන්න එතනට එන්නම් කියලා.”
“ගෙදර ගාවට බස් එක තියෙන්නේ කියටද අන්තිම”
“ඒකනම් 6.45 මට එකට යන්න බැරි වෙයිනේ නිසල් මම වැව ගාවට යන්නම් අම්මා එයිනෙ”
“ම්ම්ම්ම් නැහැ කාවින්දි ඔයා අම්මට ගෙදර ලග බස් එක නතර කරන තැනට එන්න කියන්න.මම ඔයාව එතනට ඇරලන්නම් හොදේ.”

කදුලු සමනලීට අකමැති වෙන්න හේතුවක් තිබුනේ නැහැ. අවිනිෂ්චිත ආදරයක් වුනත් ඒ ගැන අම්මාට කියන්න කාවින්දි හිතුවා.හේතුව පුන්චි කාලේ ඉදන්ම මම හැදුනේ අම්මා අස්සේම නිසා එහෙම හොරයක් තියාගන්න හිත ඉඩ දුන්නේ නැහැ.

“හා”

අපි දෙන්නා මරදාන station එකට ඇවිත් train එකකට නැග්ගා. ඒ train එක දුර යන එකක් නිසා ගොඩාක් සෙනග හිටියා. අපිට ඇතුලට යන්න ඉඩක් තිබුනේ නැති නිසා දොර කිට්ටුවටම වෙන්න වගේ හිටියේ.

“කාවින්දි අම්මාට කතා කරලා කියන්න”

නිසල් එහෙම කිවාම මම අම්මාට call කරලා කිවා මම දැන් පිටත් වුනා කියලත් නිසල් මාව ඇරලනවා කිවා කියලාත්.
ඉන්පස්සේ නිසල් train එකේ පෙට්ටියට හේත්තු වෙලා මාවත් ලගට කරගත්තා සෙනගට මාව චප්පවෙයි කියලා. ටික දුරක් යද්දි නිසල් කාවින්දිගේ ඉන වටෙන් අත දාලා ටිකක් ලගට කරගත්තා. කාවින්දිටත් එකට විරුද්ධ වෙන්න උවමනාවක් තිබුනේ නැහැ ඔවුන් පෙම්වතුන් නිසා. මුලු ලොකෙටම පෙනුන අසම්මතයක් තිබුනා වුනත් එ දෙන්නා ගොඩක් ආදරේ කල නිසා එකේ වැරැද්දක් ඒ දෙන්නාට තිබුනේ නැහැ. ඔහොම ටික දුරක් එද්දි නිසල්ට වෙනසක් දැනුනා කාවින්දිට පිටි පස්සෙන් හිටපු කෙනාගේ.

“කාවින්දි පිටිපස්සේ ඉන්න කෙනා ඔයට කරදරයි වගේද ඔයාගේ ඇගට එනවාද”

“හ්ම්ම් ඔව් නිසල් ටිකක් ඇගට එනවා තමා”
“ඉන්න මම කියන්නම්”

එහෙම කියලා නිසල් ඒ පුද්ගලයාට බොහොම හොදින් කියලා ටිකක් එහාට වෙන්න කිවා. ඒ වුනත් මේ කෙනා හිටියේ හොදටම බීල. ඒ නිසා ඔහු නිසල් එක්ක වාදෙට පැටලුනා වගෙම වට පිටේ ඉන්න අයවත් කතාවට ඇදගත්තා. අන්තිමේදි වට පිටේ ඉන්න අයත් එකතු වෙලා අපි දෙන්නගේ වැරැද්දක් වගේ බනින්න ගත්තා. ඒවගේම අපිට කරදර කරලා වටේ පිටේ ඉන්න අයවත් එකතු කරගෙන බනිනවා මදිවට ලොකුකම පෙන්නන්න කඩ්ඩෙනුත් බනින්න ගත්තා. නිසල් පැත්තකට වෙලා කට පියාගෙන හිටියෙත් නැහැ.එයාට බොහොම හොදින් වැරැද්ද කිවා. ඒවගෙම කිවා හොදින් කියන්නේ නැතිව ගහලා ඉවර වෙලා කිවානම් හරි කියලා. කොහොම හරි ඒ මනුස්සයා ඉංග්‍රිසියෙන් කතා කරද්දි හිතුවේ අපිට තේරෙන්නේ නැති වෙයි කියලා කොහොම හරි නිසලුත් හොදට කතා කලාම එ මනුස්සයාගෙ සද්දේ නිකන්ම අඩු වුනා.

කොහොම හරි අපි බහින station එකට ආවා. නිසල් මාවත් අල්ලගෙන අමාරුවෙන් සෙනග අතරින් බැස්සා. මම හිතන් හිටියේ නිසල් මාව බස් එකෙන් එක්කගෙන ගිහින් එයා අයෙමත් බස් එකේ එයි කියලා. කාවින්දි නිසල්ගේ අත අල්ලාගෙනම train එකෙන් බැහැලා එලියට යන්න පඩිපෙල දිගේ උඩට නැග්ගා. ඒත් කාවින්දි එලියට යන පැත්තට හැරෙද්දි නිසල් අතින් ඇද්දා.
“කාවින්දි, අපි සෙනග ටිකක් අඩු වෙනකම් ඉදලා යමු. කමක් නැහැනේ”
කාවින්දි කරුවලට බය වුනත් රෑ වෙනවාට බය වුනත් නිසල්ට අකීකරු වෙන්න පුලුවන් කමක් තිබුනේ නැහැ. ඒ වෙද්දිත් 7.15 විතරත් වෙලා නිසා කලුවරත් වෙලා. සෙනග ටිකක් අඩු වුනා.
“කාවින්දි, අපි රේල් පාර දිගේ ඇවිදන් යමුද බස් එකේ යන්නේ නැතිව” නිසල් හෙමින් කාවින්දිගේ කනට කරලා ඇහුවා.
කාවින්දිට බැහැ කියන්නත් බැහැ ඒත් බයත් එක්ක.
“නිසල්, දැන් රෑ නිසා කරුවලත් ඇතිනේ ගොඩක් මට බයයි.”
“පිස්සි මම ඉන්නවනේ ඉතින් මම ඔයාගේ අත තදින් අල්ලාගෙන යන්නම්”
ඉතින් දැන් කොහොමටවත් බැහැ කියන්න බැහැ නෙ. ඉන්පස්සේ අපි දෙන්නා අත් අල්ලාගෙන රේල් පාර දිගේ ගියා. ටික දුරක් යද්දි පිටිපස්සෙන් ආව අයට යන්න ඉඩ දීලා අපි හෙමින් ගියා.
“කාවින්දී, මම ඔයාට kiss එකක් දෙන්නද” සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීගේ කනට ලන් වෙලා අහුවා.
කදුලු සමනලීට හොදටම බය හිතුනා.
“අනේ එපා නිසල්”
“චුටිම චුටි එකක්”
“අනෙ මට බයයි නිසල් එපා”
“ඔයා බයනම් ඇස් දෙක තදින් පියාගන්න කාවින්දි මම චුටි kiss එකක් දෙන්නම්”
“අනේ මට බයයි”

නිසල් කාවින්දි එහෙම කිවත් ගනන් ගන්නේ නැතිව රේල් පාර මැද නතර වෙලා කාවින්දිව තමන්ගේ දිහාට හරවා ගත්තා. ඉන්පස්සේ එක අතක් කාවින්දිගේ ඉන වටේ දාලා කාවින්දිව තුරුල් කරගෙන අනිත් අතින් බිමට බර වෙලා තිබුන කාවින්දිගේ මුණ උඩට හරවාගෙන සිතල ගැහෙමින් තිබුණු දෙතොල් මත දෙතොල් තියලා උණුසුම් හාදුවක් දුන්නා. කදුලු සමනලී ගොඩාක් බය වෙලා අත් දෙකින්ම සිහින සමනලයාව අල්ලාගෙන තදින් ඇස් පියාන හිටියා. ඒ තමා කදුලු සමනලීගේ කුලුදුල් හාද්ද.

විනාඩි දෙකක් විතරම එහෙම හිටපු නිසල් ලොබ කමකින් කාවින්දිගේ දෙතොලින් මැත් වුනා. කාවින්දිගේ මුණ ලජ්ජවෙන් බිමට බර වෙලා. නිසල් ඒ ඇස් දිහා බලන්න හැදුවත් ඒ ඇස් උඩට එසවුනේම නැහැ.

“ලැජ්ජා හිතුනාද බබා”
“හ්ම්ම් ඔව්”

එහෙම කියමින් කාවින්දී නිසල්ගේ පපුවේ මුණ හන්ග ගත්තා.

“අපි යමු පැටියො පරක්කු වෙනවානේ”

නිසල් කාවින්දිගෙ ඉන වටේ දාගෙන හිටපු අතින් එහෙන්මම ඇයව ඇගට තුරුල් කරන් ඉතිරි ටික ඇවිදන් ගියා. ඒ අතරේ නිසල්ගේ දගකාර අත කාවින්දිගේ චුටි T-shirt එක පොඩ්ඩක් උඩට කරලා පුන්චි බඩ ගෙඩිය හිමින් සීරුවේ කිචි කවමින් අත ගෑවා. ජීවිතේ ඉස් ඉසර වෙලාම පිරිම පහසක් ලබුණු කාවින්දී කිතිය නිසාත් ලැජ්ජාව නිසත් ඇඹරෙන්න පටන් ගත්තා.

“කාවින්දී, ඇයි බබො කිතිද”
“හ්ම්ම් ඔව්”
"මගේ වෙලා ඉන්නවානම් මෙහෙම තමා. මේ කිතිය මම නැති කරනවා කවදාහරි"
එහෙම කියමින් නිසල් කාවින්දිගේ නලල මුදුව සිප ගත්තා.

නිසල් ගොඩක් ආදරෙන් කාවින්දිව තුරුල් කරගත්තා. රේල් පාර ඉවර වුනාම ගෙවල් තියෙන නිසා නිසල් තුරුල් කරන් හිටිය කාවින්දීගේ අතින් අල්ලගත්තා. නිසල් කාවින්දිව එයාගේ අම්මා ලගටම ඇරලලා අම්මාගෙනුත් සමු අරන් ගෙදර ගියා. නිසල්ට ගෙදර යන්න තව පැය දෙකක් විතර ගියා. නිසල් ගෙදර ගිහින් කදුලු සමනලීට call කලා ගොඩාක් වෙලා කතා කර කර හිටියා. සිහින සමනලයාට ගොඩාක් සතුටුයි. එයා කීව එකම දේ මගේ කදුලු සමනලී දැන් මගෙමයි මගේ විතරමයි කියලා.




Monday, May 28, 2012

මොනවා වුනත් හැමදාටම මගේ ලගින් ඉන්නවාද....

හැමදෙනාම කිව නිසා මම කදුලු සමනලීටයි සිහින සමනලයාටයි නම් දෙකක් දැම්මා. මම කදුලු සමනලී කාවින්දි, සිහින සමනලයාගේ නම නිසල්......

කාවින්දි සතියක් ගෙදර ගිහින් ඉදලා හිත හදාගන්න හැදුවත් නිසල් එකට ඉඩ දුන්නේ නැහැ. එහෙම කියන්න හේතුව මම ගෙදර යද්දි මගේ phone එකේ credits නැතිව එන call එකක්වත් ආවේ නැහැ. නිසල් කවින්දිගේ phone එකට call කරන්න ගොඩාක් try කලා. ඒත් වැඩකරන්නේ නැති නිසා අන්තිමට කදුලු සමනලීගේ ගෙදරට call කලා. ඉන්පස්සේ කවින්දි එක්ක ගොඩාක් වෙලා කතා කලා. කාවින්දිට කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැහැ. නිවාඩු දවස් ටිකේම නිසල් කාවින්දි එක්ක එයාලාගේ ගෙදර phone එකෙන් කදුලු සමනලීගේ ගෙදරටම call කරලා පැය ගානක් කතා කර කර හිටියා. කාවින්දි හිතේ තියෙන දුක හංගාගෙන කතා කලේ සිහින සමනලයාගේ සතුට ගැන හිතලා.ඊටත් වඩා කදුලු සමනලීගේ හිතට වුනත් එහෙම කතා කරන එක සැනසීමක් වුනා.

කොහොම හරි මම නිවාඩු දවස් ටික ඉවර වෙලා ආයෙමත් කොලඹ ආවා. එදා වෙනදා වගේම නිසල් එක්ක උදේ යන්නේ නැතිව තනියෙන් ගියා. එයාට මේ ගැන හොදටම දුක හිතිලා. නිසල් ආයතනයට ගිය ගමන්ම කලේ කාවින්දිව හොයන එක. එත් එයා ඇවිත් හිටියේ නැහැ. කොහොමහරි නිසල්ට කදුලු සමනලීව මුණ ගැහුනේ එදා විවේක කාලයේදි. ඒත් වැඩි වෙලාවකට නෙවේ. කාවින්දි පුලුවන් තරම් නිසල්ව මග ඇරලා ඉන්න උත්සාහ කලේ හිත රිදවාගන්න බැරි නිසාමයි.

එදා අපි දෙන්නාටම lectures නිසා වැඩි වෙලාවක් කතා කලේවත් නැහැ. කොහොම වුනත් අපි දෙන්නා හවස එකටම ආවා. වෙනදාට නිසල් යන train එකේම කාවින්දි ඇවිත් මගින් බැහැලා ඉතිරි ටික තනියෙන් යනවා. ඒවුනත් එදා නිසල්ට කදුලු සමනලී එක්ක තව ටිකක් කතා කරන්න ඔනේ වුන නිසා කාවින්දි බහින තැනින්ම බැහැලා එයාව එයාගේ ගෙදර ලගටම ඇරලන්න එන්න ඇහුවා. මට කරන්න දෙයක් තිබු“කාවින්දි ඔයාට පුලුවන්ද මාව අමතක කරන්න”
“කරන්න දෙයක් නැහැ එහෙම කරන්නම වෙනවානේ”
“එක නෙවේ කදුලු සමනලී ඔයාට පුලුවන්ද එහෙම කරන්න මට බැහැ ඔයව අමතක කරන්න මම ඔයාට ආදරේ, අනේ මට හැමදාටම ඔයාලගට එන්න පුලුවන්නම්”
“නිසල්, මට බැහැ ඔයාව අමතක කරලා දාන්න. ඒත් මට බැහැ වෙන කෙනෙක්ගේ ජීවිතයෙන් ආදරේ උදුරගන්න. අපි කොහොම වුනත් ඈත් වෙන්නම ඔනේ.”
නේත් නැහැ. ඒ නිසා මම නිහඩවම හිටියා. වෙන දවස් වලට මම train එකෙන් බැහැලා ඉතිරි ටික යන්නේ බස් එකේ එත් එදා එයා ඇවිදන් යමුද ඇහුවාම බැහැ කියන්නත් බැරි වුනා.

අපි දෙන්නත් එක්ක රේල් පාර දිගේ ඇවිදන් ගියා. ටික දුරක් ගිහින් නිසල් හෙමින් සැරේ කාවින්දිගේ අතින් අල්ලාගත්තා. මම අත අතැරගන්න try කලේ නැහැ තේරුමක් නැති නිසා. නිසල් මගේ අත් අල්ලාගෙන ඇවිදන් ගියා.

“කාවින්දි ඔය මට ආදරේද” සිහින සමනලයා හෙමින් ඇහුවා.

කාවින්දි තවමත් ගොඩාක් දුකින් ඉන්නේ.

“මම ආදරෙයි නිසල් එත් වැඩක් නැහැ. මම දැන් ඒ දේවල් අමතක කරන්න ට්‍රය් කරන්නේ ඔයා මට උදවු කරන්න හිත හදාගන්න. මම කොහොමත් මේ course එක ඉවර වුන ගමන් නුවර ගෙදර යනවා මේ හැමදෙයින්ම ඇත් වෙලා. අපි ආයෙමත් ඒ ගැන කතා නොකර ඉදිමු.”

“කාවින්දි මොනදේ වුනත් හැමදාටම මගේ ලගින් ඉන්න බැරිද කියන්න කාවින්දි ඔයට බැරිද ඔය ආදරේ මට දෙන්න හැමදාම”

“මම දන්නේ නැහැ නිසල්, මට තේරෙන්නේ නැහැ”

සිහින සමනලයා යන ගමන නතර කරලා එක තැන නතර වුනා. කාවින්දි ඉස්සරහාට යන්න වුනා. ඒත් එයා මගේ අතින් ඇදලා එයාගේ ඇගට ඇදගත්තා. මාව balance නැතිව ගිහින් නිසල්ගේ ඇගේ වදිලා නතර වුනේ. මම තරහින් එයා දිහා බැලුවා. ඒ ඇස් කදුලු සමනලී දිහා ආදරෙන් බලන් ඉන්නවා. ඒ බැල්ම දරාගන්න බැරි වුන මම හෙමින් බිම බලාගත්තා.

“කියන්න මගේ කදුලු සමනලී මොන දේ වුනත් හැමදාමත් මගෙත් එක්ක මගේ ලගින් ඉන්නවා නේද”

කාවින්දි ගොඩක් අසරණ වුනා ඒ ඉල්ලීමත් එක්ක. ගල් කරගෙන හිටිය හිත දිය වෙලා යන්න ගොඩක් වෙලා ගත වුනේ නැහැ. මම කදුලු පුරවාගෙන නිසල් දිහා බැලුවා. ඔහු තවමත් කලින් වගේම මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා. බිම බලගත්ත මම බොහොම හිමින් උත්තර දුන්නා.

“මම ඉන්නම් ඔයා ලග මොනදෙ වුනත්”

“යේ මගෙ කදුලු සමනලී හැමදාටම මගේ ලග ඉන්නවා මොනදේ වුනත්. මම ඔයාට ගොඩාක් ආදරෙයි කදුලු සමනලී. කියන්න ඔයත් මට ආදරෙයි නේද”

“හ්ම්ම් ඔව් සිහින සමනලයො මම ඔයාට ගොඩාක් ආදරේ. දැන් අපි යමු”
“යමු”

නිසල් ගොඩාක් සතුටින්. කාවින්දි හිතා ගන්නවත් බැරි වුනා. මගේ හිතට සතුටක් වගේම දුකකුත් දැනුනා. හේතුව තමා අද දවසේ නිසල් තමන් එක්ක හිටියාට කවදා හරි එයාගේ ජීවිතේට ලංවෙලා ඉන්න ගෑණු ලමයා ලගට යන්න වෙයි එතකොට දුක දරගන්න පුලුවන් වේද කියලා. ඒත් මම හිත හදා ගත්තා අද මේ මොහොතේ සතුටින් ඉන්නවා මට ඒ දේවල් එහෙම වෙද්දි දරාගන්න බැරි වුනොත් මම ජීවිතෙන් පැනලා යනවා කියලා.

අපි දෙන්නා ගොඩක් සතුටින් ගියා. නිසල් මාව ගෙදරට හැරෙන පාර ලගට ඇරලුවා. ඉන්පස්සේ එයා ආපහු හැරිලා ගියා.
ඉන්පස්සේ කලය හරිම ඉක්මනට ගෙවිල ගියා. අපි දෙන්නා ගොඩක් ආදරෙන් සතුටින් හිටියා. ඒත් බොහොම ටික කාලයක්. 




Saturday, May 26, 2012

ඔයා මට ආදරේද.....

එදා කදුලු සමනලී සිහින සමනලායා එක්ක බම්බලපිටියේ ගිහින් ආවාට පස්සෙ කාලය ගෙවිලා ගියා. කදුලු සමනලිගේ ජීවිතේ වත් සිහින සමනල්යාගේ ජීවිතේ වත් විශේෂ සිදුවීමක් නැතිව දවස් ගෙවිලා ගියා වුනත් හැමදාමත් උදේට හවසට දෙන්නා ආවේ ගියේ එකට. ඔහොම මාසයක් විතරම ගෙවිලා ගියා. ඔය අතරේ දවසක කදුලු සමනලිත් සිහින සමනලයත් වෙනදා වගෙම practicals ඉවර වෙලා ගෙදර යන්න ආවා.

වෙනදාට train එකේ යන අපි දෙන්නා එදා බස් එකේ යන්න බස් එකකට නැග්ගා. ඇත්තම කියනවානම් ඒ බස් යන්නේ හරිම හෙමින් දුර පාරකින්. එදා මම එහෙම දෙයක් දැනගෙන හිටියේ නැහැ. සිහින සමනලයා කිවා අහවල් බස් එකේ යමු කියලා. මම ඇහුවා ඒකේ යන්න පුලුවන්ද කියලා. සිහින සමනලය කිවා යන්න බැරිනම් මම ඔයාව එක්කන් යනවාද කියලා. කොහොම හරි අපි දෙන්නා ඒ බස් එකට නැගලත් ගොඩක් වෙලා ඉදන් ඉන්න වුනා බස් එකට සෙනග පිරෙනකම්. ගොඩක් වෙලාවකට පස්සේ බස් එක යන්න පිටත් වුනා. ඒත යන්නේ පුදුම හෙමින්.

ඉතින් අපි දෙන්නත් සුපුරුදු පරිදි කියව කියවා ගියා. එක පාරටම සිහින සමනලයා ඉස්සරහා තිබුන sheat එකෙන් අල්ලගෙන මගෙ ඇස් දෙකට එබිල බලගෙන ඉන්නවා.

“ඇයි සිහින සමනලයො මොනද බලන් ඉන්නේ”

ඉස්සරහා sheat එකේ තිබුන අත අරන් මගේ අතින් තදින් අල්ලගෙන

“කදුලු සමනලී මම ඔයාට ගොඩාක් ආදරෙයි ඔයා මට ආදරේද”

කදුලු සමනලීට හිතාගන්න බැරි වුනා මොකද වුනේ කියලා. කදුලු සමනලී ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් සිහින සමනලයා දිහා බලන් වුන්නා. එක පරටම මම අත ඇදලා ගන්න හැදුවා. ඒත් ගොඩක් තද කරන් අල්ලන් හිටපු අත ගන්න මට බැරි වුනා. ඒ ඇස් තාමත් මගේ ඇස් දිහා බලාන ඉන්නවා. මම අමාරුවෙන් වචන ගැට ගහගත්තා.

“මම දන්නේ නැහැ”

“කදුලු සමනලී මට ඇත්තටම කියන්න ඔව් නම් ඔව් නැහැ නම් නැහැ කියලා”

සිහින සමනලයා එ පාර කදුලු සමනලීට තර්ජනය කරනවා. කදුලු සමනලීට ඇඩෙන්නත් වගේ. කදුලු සමනලී ටිකක් නෙවේ ගොඩක් තටම තටම අඩන්න ඔන්න මෙන්න උත්තර දෙනවා.
“හ්ම්ම් ඔව්”

“එහෙනම් ඇයි කදුලු සමනලී දන්නෙ නැහැ කිවේ”

සිහින සමනලයා අයෙමත් මගේ ඇස් දිහා බලාගෙන කල්පනා කරනවා. ඇත්තටම මට හරි අමුතුයි වෙන දෙවල්. ටික වෙලාවක් එහෙම හිටිය සිහින සමනලයා අයෙමත් කතා කරන්න පටන් ගත්තා.
“කදුලු සමනලී මට ආදරය කරන්න එපා. වැඩක් වෙන්නේ නැහැ.”

සිහින සමනලය එහෙම කියන ගමන් තදින් අල්ලාගෙන හිටි කදුලු සමනලීගේ අත සියුම්ව මිරිකා ගත්තා. කදුලු සමනලීට දැන්නම් මෙ මොකක්ද වෙන්න යන්නේ කියලා හිටහා ගන්නවත් බැහැ.
“ඇයි සිහින සමනලයො ඔයා එහෙම කියන්නේ ඔයාත් මට ආදරේ කිවේ දැන්? ඒ බොරුවටද කිවේ?”
“නැහැ කදුලු සමනලී මම ඇත්තටම ඔයාට ගොදාක් ආදරේ. ඒත් මගේ වෙන ගිර්ල් කෙනෙක් එක්ක සම්බන්ධයක් තියෙනවා. මට ඔයාලග මුලු ජීවිත කාලෙම ඉන්න බැරි වෙයි”

කදුලු සමනලීගේ ඇස් වලින් කදුලු ගලන්න ගත වුනේ බොහොම ටික වෙලවයි. ඇත්තටම සිහින සමනලයා ආදරේ කියද්දි කදුලු සමනලීටත් සිහින සමනලයා ගැන හිතක් පහල වෙලයි තිබුනේ. කදුලු සමනලීගේ හිතේ ඇතිවුන කුලුදුල් ආදරේ තව කෙනෙක්ට අයිති ඇති කියලා කදුලු සමනලීට නිකමටවත් හිතුනේ නැහැ. කදුලු සමනලීගේ දැස් බොද වෙලා යද්දි සිහින සමනලයා අල්ලගෙන උන්නු ඇගේ අත ඇදලා ගන්න ආයෙමත් නිරර්ථක උත්සාහයක් දැරුවා. සිහින සමනලයා ගල් පිලිමයක් වගේ කදුලු සමනලීගේ බොදවුනු දැස් දිහාම බලන් වුන්නා.

“කදුලු සමනලී තාමත් මට ආදරේද”

සිහින සමනලයා එහෙම අහුවාම කදුලු සමනලීට කියන්න දෙයක් හිතා ගන්නබැරි වුනා. ඒ වුනත් හිත තදකරගත්ත කදුලු සමනලී,

“නැහැ මම ආදරේ නැහැ.” කීවා.

සිහින සමනලයාට හොදටම දුකයි.

“එහෙනම් ඇයි කදුලු සමනලී ඔයා අඩන්නේ ඔයා බොරු කියන්නේ. ඒත් කමක් නැහැ. ඔයගේ ආදරේ මට ලබන්න බැහැ”

මෙහෙම දුකෙන් කියපු සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීගේ අල්ලගෙන හිටිය අත හෙමින් අත ගාලා

“අදට අදට විතරක් මට මේ අත අල්ලගෙන යන්න දෙනවාද” කියලා අහුවා.

කදුලු සමනලීට ගොඩක් දුකයි. ජීවිතේ කුලුදුලේම හිතේ ඇතිවුන ආදරේ පිපෙන්න ඔන්න මෙන්න කියා තියෙද්දි පරවෙලා ගියා. හිතේ තියන දුකට වෙන කෙනෙක්ගේ ආදරයක් අයිති කරගන්න තිබුන අකමැත්තට දෙවනි වතාවට ආදරේ නැහැ කිවාට කදුලු සමනලීගේ හිතේ සිහින සමනලයාට ඇති වුන ආදරය එහෙමමයි. ඒ නිසාම කදුලු සමනලී මුකුත්ම නොකියා හා කියලා හිස වැනුවේ. සිහින සමනලයාටත් ගොඩාක් දුකයි. සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීගේ හිස හෙමින් තමන්ගේ උරහිසට වාරු කරගත්තේ කදුලු සමනලී ගෙඩක් දුකින් කියලා දැනුනු නිසාමයි. ඒවාගේම සිහින සමනලයාත් ගොඩාක් දුක් වුනා.

එදා සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීව ගෙදර ලගටම ගිහින් ඇරලුවේ කදුලු සමනලී දෙලොවක් අතර අතරමන් වෙලා ඉන්නේ කියලා සිහින සමනලයාට දැනුන නිසා. සිහින සමනලයා ගෙදර ගිහින් රෑ වෙලා කදුලු සමනලීට කතා කලා. ඒ වෙනකොටත් කදුලු සමනලී ගොඩාක් දුකින් හිටියේ. වැඩි වෙලාවක් කතා නොකරම කදුලු සමනලී නිදාගන්නවා කිවා.

ඒත් කදුලු සමනලී නිදා ගත්තේ නැහැ. ගෙදර අනිත් අයට ඇහෙන්නේ නැති වෙන්න කොට්ටේ මුණ ඔබාගෙන හොදටම ඇඩුවා. කදුලු සමනලීගේ හිතට ටිකක් හරි සහනයක් දැනුනේ පහුවදා නුවර ගෙදර යන නිසා සතියක නිවාඩුවට.


ප. ලි.
නම් දැම්මනම් හොදයි කිවාට නම් දාන්න බැරි නිසායි මෙහෙම දැම්මේ. පුලුවන් වුනොත් නම් දෙකක් හදලා ඊලග කොටසේ ඉදන් දාන්නම්.


Thursday, May 24, 2012

රේල් පාර දිගේ.....

ඒ දවස් වල කදුලු සමනලීටයි සිහින සමනලයටයි හැමදමත් වගේ එයාලගේ පරිඝනක ආයතනයේ lectures හරි practicals හරි තිබුනා. එදත් එහෙම දවසක්. ඒ වෙනකොට කදුලු සමනලී සිහින සමනලයා අදුරගෙන මාස දෙකක් විතර වගේ. එදා සිහින සමනලයාට pen drive එකක් ගන්න ඔනේ වුනා. ඉතින් හැමදමත් එකටම යන නිසා සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීටත් කතා කලා එයත් එක්ක යමු කියලා. ඉතින් කදුලු සමනලීටත් සිහින සමනලයා එක්ක ගෙදර යන ගමන් බම්බලපිටියට ගිහින් යන එක එ තරමට හිතන්න දෙයක් තිබුනේ නැහැ. හේතුව ඒ වෙද්දි දෙන්නාගේ අතරේ හොද මිතුදමක් වගේම හොද විශ්වාසයක් ගොඩනැගිලා තිබුන නිසා.

කොහොම හරි එදා සිහින සමනලයාටයි කදුලු සමනලිටයි practicals 2 වෙද්දි ඉවරයි. දෙන්නත් එක්ක වෙනදා යන යාලුවන්ගෙන් සමු අරන් බම්බලපිටිය පැත්තට යන බස් එකකට නැග්ගා. ඉන්පස්සේ දෙන්නත් එක්ක බම්බලපිටියේ unity plaza එකට ගියා pen drive එකක් බලන්න. එතන තියන barclays එකේ සිහින සමනලයාගේ යාලුවෙක් ඉන්නවා. එතනට ගිහින් දෙන්නත් එක්ක pen drives වල ගනන් අහල විස්තර අහලා බැලුවා. කදුලු සමනලී ඉතින් කටත් ඇරන් බලන් ඉදපු එක තමා කලේ. කොහොම හරි pen drive එක ගන්න සල්ලිත් අරන් ගියත් සිහින සමනලයා කලේ මුකුත්ම නොකියා යාලුවාට පස්සෙ දවසක එන්නම්කො කියලා කඩෙන් එලියට ආව එක.

එලියට ඇවිදින් කදුලු සමනලී මුහුණේ ප්‍රශ්නාර්ථ බැල්මක් තියාගෙන සිහින සමනලයා දිහා බැලුවා. සිහින සමනලයාත් හිනා වෙලා කිවා අද ගන්න බැහැ වෙන දවසක ඇවිත් ගමු කියලා. කදුලු සමනලි මොනා කියන්නද හිනා වෙලා නිකන් හිටියා මිසක්. ඉන්පස්සේ අපි දෙන්නත් එක්ක බම්බලපිටියේ station එකට ආවා. ඇවිත් tain එකක් බලද්දි ගොඩක් වෙලා තියෙනවා. ටිකක් වෙලා එතන ඉදන් හිටිය සිහින සමනලයා එකපරටම කදුලු සමනලීට කතා කරනවා.

“කදුලු සමනලී”

“හ්ම්ම් ඇයි සිහින සමනලයො”

“අපි රේල් පාර දිගේ කොල්ලුපිටියට ඇවිදන් යමුද”

“සිහින සමනලයො ගොඩාක් දුර අවිදන් යන්න තියනවාද”

“නැහැ කදුලු සමනලියේ අපි කතා කර කර අවිදන් යමු”
කදුලු සමනලී කොහොමත් මුහුදටත් අසා නිසා යන්න කමති වුනා.
“අපි යමු එහෙනම්”
සිහින සමනලයයි කදුලු සමනලී රේල් පාර දිගේ කියව කියවා ඇවිදන් ගියා. ඒ පැත්ත සිහින සමනලයා හොදට දන්න පැත්ත. හේතුව තමා සිහින සමනලයා ඉස්කොලේ ගියේ එ පැත්තේ නිසා. ඔහොම ටික දුරක් අවිදන් ගිහින් සිහින සමනලයා එකපාරටම කදුලු සමනලීගේ අතින් අල්ලගත්තා. කදුලු සමනලීට පුදුමයක් වුනත් මීට කලින් දවසකත් සිහින සමනලයා මේ විදිහටම නැත්ත අතින් අල්ලලා තිබුන නිසා ඒ ගැන ඒ තරම් හිතන්න උත්සාහ කලේ නැහැ. කදුලු සමනලී ඉස්සරහාට අවිදන් යද්දි සිහින සමනලයා එක පාරටම කදුලු සමනලීගේ අතින් ඇදලා නතර වුනා. කදුලු සමනලීට හිතා ගන්න බැහැ සිහින සමනලයා නතර වුනේ ඇයි කියලා. කදුලු සමනලී ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් බලන් උන්නා.

“කදුලු සමනලී අර එදා station එකේදි වගේ මට ඔයාව උස්සන්න හිතෙනවා”

“අනේ සිහින සමනලයො කරන්න බැරි දෙවල් කියන්න එපා”
කදුලු සමනලීට කියන්න අමතක වුනානේ. දවසක් සිහින සමනලයා කොටුව station එකේ පලම උඩ ඉදන් කීවා කදුලු සමනලී මට කිසිම අමාරුවක් නැතිව ඔයාව හරහාට වඩා ගන්න පුලුවන් කියලා. කදුලු සමනලී විශ්වාස කලේ නැහැ. අනේ බොරු කියන්න එපා සිහින සමනලයො ඔයට බෑ කදුලු සමනලි කීවා. ඔට්ටුද කදුලු සමනලී. හ්ම්ම් ඔව් මමත් කිවා. කදුලු සමනලී එහෙම කියලා හිතන්න ඉඩක් තියන්නේ නැතිව සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීව හරහට වඩාගෙන. කදුලු සමනලීට පුදුම ලජ්ජවක් දැනුනේ එදානම්.

ඉතින් සිහින සමනලයා අර විදිහට කිවාම කදුලු සමනලි බෑ කියලා උත්තර දුන්නත් එදා වුන දේ මතක් වෙලා මූණ රතු වෙන්න වැඩි වෙලාවක් ගත වුනේ නැහැ. ඒත් එක්කම ඔන්න එහෙනම් කියමින් සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීව හරහට වඩාගත්තා පුංචි දරුවෙක්ව වගේ. කදුලු සමනලීට හොදටම ලැජ්ජා හිතුනා. අනේ සිහින සමනලයො මාව බිමින් තියන්න මිනිස්සුත් බලයි මොකද කියලා අනේ මම වැටෙයි බිමින් තියන්න සිහින සමනලයො. කදුලු සමනලී කියන දෙවල් ගනන් ගන්නේ නැතිව සිහින සමනලයා එහෙම ටිකක් දුර ඉස්සරහාට ගියා. ඉන්පස්සේ අඩන්න ඔන්න මෙන්න තිබුන කදුලු සමනලීගේ මුණ දිහා බලලා හිනා වෙලා බිමින් තිබ්බා.

“කදුලු සමනලී අපි මෙතන ටිකක් ඉදලා යමු”

කදුලු සමනලීට ඇකමැති වෙන්න බැරි මොකක්දො හේතුවක් දැනුනා. සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීත් එක්ක කොල්ලුපිටියයි බම්බලපිටියයි අතරේ රේල් පාර අයිනේ මුහුද ලග ගලක් උඩ වාඩි වුනා.
“කදුලු සමනලී ඔයා ලග කුඩයක් තියෙනවාද”

“ඔව් සිහින සමනලයො ඇයි”

“අවුව සැරයිනේ අරගෙන ඉහලන්න”
කදුලු සමනලී බෑග් එකෙන් කුඩේ අරන් අවුවට ඉහලා ගත්ත. සිහින සමනලයාට හිනා හොදටම.

“ඇයි සිහින සමනලයො ඔයා මට විහිලුවටද කිවේ කුඩේ දිගාරින්න කියලා”

“නැහැ කදුලු සමනලියේ ඔහොම කුඩේ ඉහලන් හිටියොත් අපි දෙන්න මෙහෙම හිටියා කියලා හෙට පත්තරෙත් වැටෙයි. කුඩේ ටිකක් පහත් කරන්න අපෙ මුණු පෙන්නේ නැති වෙන්න”

කදුලු සමනලී කවද කාපු ටින් කිරිද කිවලු. ජීවිතේ ඉස් ඉස්සර වෙලාම කොල්ලෙක් එක්ක මුහුදු වෙරලේ ගලක් උඩ කුඩයක් ඉහලන්. සිහින සමලයායි කදුලු සමනලී ගොඩක් වෙලා කතා කර කර හිටියා එක එක දෙවල් ගැන. එක පරටම සිහින සමනලයා නිහඩ කල්පනාවකට වැටුනා.

“කදුලු සමනලී අද මෙහ්ම ගමනක් මත් එක්ක ආවාට අයේ කවදාවත්ම වෙන කාත් එක්කවත් මෙහෙම යන්න එපා. අපි මේ ආව ගමන වැරදියි. තෙරුණාද කදුලු සමනලී”

“ඔව් සිහින සමනලයො, මම කවදාවත් මෙහෙම යන්නේ නැහැ කාත් එක්කවත්. ඔයාව විශ්වාස කරන නිසායි ඔයා එක්ක ආවෙ. මට හිතුනේ නැහැ මේක වැරදි ගමනක් කියලා. අනේ මට සමාවෙන්න..”

සිහින සමනලයා කදුලු සමනලීගේ අහිංසක මූණ දිහා මොහොතක් බලන් ඉදලා හිමින් සීරුවේ පුංචි කම්මුලක හාද්දක් තිබ්බා. කදුලු සමනලී හොදටම ගැස්සුණා බයවෙලා මූණ රතු කරගෙන සිහින සමනලයා දිහා බැලුවා. සිහින සමනලයා හිනා වෙලා අහක බලා ගත්තා.
“අපි දැන් යමු කදුලු සමනලී”
කියමින් ඔහු නැගිටලා කදුලු සමනලීට නැගිටින්නව අත දික් කලා. කදුලු සමනලීත් ඔහුගේ අත අල්ලගෙන නැගිටලා යන්න එක්වුනා. ඔහු ඇගේ අත අත් නොහැරම කොල්ලුපිටිය ස්ටටිඔන් එකට එනකන්ම ආවා.

ඒ කදුලු සමනලීගේඅ ආදරයේ ආරම්භය කියලා ඇයවත් ඔහුවත් දැන උන්නේ නැහැ. නමුත් දෙදෙනාගෙම සිත් වල පෙරලියක් අති වුනා. කදුලු සමනලී ගොඩක් හිතුවා එදා ඔහුගේ හැසිරිම එත් ඇයට තොරාගන්න බැරි වුනා.


ප.ලි.
ඔයාට මතකද ඒ දවස සිහින සමනලයො, කදුලු සමනලීටනම් එදා හොදට මතකයි අදත්.

Tuesday, May 22, 2012

මගේ පුංචි කාලේ.......

මෙ තමා මම ලියන්න පටන් ගන්න මගේ ජීවිත කතාව. මම බ්ලොග් පොස්ට් කියවල ටියෙනවා. දුක හිතෙන ආදර කතා සතුටු හිතෙන ආදර කතා විහිලු කතා මඩ කතා මේ හැම දෙයක්ම මම කියවලා තියෙනවා. මම අද ලියන්න යන්නෙ දුක හිතෙන ආදර කතාවක් තමා. එත් මේක කතාවක්ම විතරක් නෙවෙ මේ ඇත්තටම මගේ අද හෙටම ඉවරවෙන ජීවිතයේ කතාව. ඔයාලා මේක කියවයිද නැතිවේද කියන්න දන්නේ නැහැ. එත් මේ කදුලු සමනලිගේ කතාවේ සමනලයාගේ ඇස ගැටෙවි කියලා හිතලයි ලියන්නේ. කොහෙන් පටන්ගන්නද කියලා හිතගන්න බෑ එත් කදුලු සමනලිගේ ජීවිතයෙ මුල ඉදන්ම කියන්නම් ඔයලා කියවනවා නම්.

කදුලු සමනලි උපන්නේ මතලේ පැත්තේ. කදුලු සමනලිගේ පවුලේ උන්නේ අප්පච්චි අම්මා අක්කා විතරයි. අපි ගොඩාක් සතුටින් හිටියා. කදුලු සමනලිලටම කියලා ගෙදරක් තිබුනෙ නැති වුනත් පුන්චි කුලි ගෙදරක වුනත් ගොඩක් සතුටක් තිබුනා. කදුලු සමනලිගේ අප්පච්චිටයි අම්මටයි ලැබුන මාරු වීමක් නිසා අපි නුවර පදින්චියට අවා. මේ කලෙදි කදුලු සමනලි හිටියේ හරිම සන්තොසෙන්. ඒ දවස් වල සමනලි තරම් සතුටක් ලැබු කෙනෙක් නැතිව ඇති කියලා කදුලු සමනලිට හිතුන වාර අනන්තයි.

කදුලු සමනලිගේ ගෙදරට කදුලු ගලන්න වැඩි කාලයක් ගියේ නැහැ. ‍යන්තම් කදුලු සමනලිට අවුරුදු දෙකයි මාස එකොලහක් වෙද්දි අපේ ගෙදරට අවේ සුලි කුණාටුවක්. අපේ අප්පච්චි අසනීප වුනා බඩේ ගෙඩියක් මාසෙකට වඩා පේරාදෙණිය හොස්පිටල් එකේ. අප්පච්චි හොද වුනා එත් කදුලු සමනලිට වාසනාව තිබුනේ නැහැ අප්පච්චිගෙ ලගට වෙලා අයෙමත් හුරතල් වෙන්න. කදුලු සමනලිගේ අප්පච්චි ගෙදර එන්න හිටිය දවසේ පාන්දර කදුලු සමනලිලාව සදහටම දාලා යන්න ගියා යන්නම යන්න ගියා.

ඉන්පස්සේ කදුලු සමනලීයි අම්මයි අක්කයි ජීවිතේ තනි වුනා. කදුලු සමනලිගේ අම්ම ජීවිතේ ගොඩනන්වන්න පටන්ගත්තා. කදුලු සමනලි අප්පච්චි නැතිව ගොඩාක් පාලුවෙන් උන්නා. කදුලු සමනලිව නැවුවේ කැවුවේ නිදිකෙරෙවුවේ අප්පච්චි. ඇප්පච්චි නැති වුනාම එ හැමදෙම කලේ කදුලු සමනලිගේ අම්මා. අම්මා වුනත් තරුණ වයසේ පුන්චි කෙල්ලො දෙන්නෙක් එක්ක තනි වෙලා එ තරම් හොද සිහි කල්පනවකින් නෙවේ උන්නේ. මේ හේතුව නිසා කදුලු සමනලි ගෙවුවේ ගොඩාක් දුකින් පිරුණු ගොඩාක් තනි වෙච්ච ජීවිතයක්.

කොහොමින් කොහොම හරි කදුලු සමනලියි එයාගෙ අක්කයි නුවර උසස් බාලිකා පසලකට ගිහින් හොදින් ඉගෙන ගත්තා. කදුලු සමනලි උසස් පෙල ජීව විද්‍යාවෙන් කලා. campus යන්න හිතන් වුන්නත් ලකුණු මදි වෙවි කියලා හිතුන නිසා ගුරුවරියක් වෙන්න හිතුවා. ඒත් එක හරි ගියෙත් නැති තැන කදුලු සමනලි කලේ කොලඹ ඇවිත් පරිඝණක පාඨමාලවක් හදාරන්න පටන් ගත්තා. මේ කලෙදි තමා කදුලු සමනලිගේ ජීවිතේ වෙනස් වෙන්න ගත්තේ.

කදුලු සමනලී කොලඹ එන කාලේදි අක්කා විවාහ වෙලා එයාගේ සැමියයි පුන්චි දුවයි එක්ක කොලඹ පදින්චි වෙලා හිටියේ. කදුලු සමනලී නතර වුනේ එයාලාගේ ගෙදර. කදුලු සමනලි එයාගේ ආයතනය තුල බොහොම නිහඩව එයාගේ ඉගෙනීමෙ වැඩ කටයුතු කරගෙන ගියා. මට යාලුවොත් ගොඩක් හිටියා වුනත් බොහොම නිශ්ෂබ්ද කෙනෙක් මම.ඔය කලෙදි තමා කදුලු සමනලීට සිහින සමනලයා මුණ ගැහුනේ. සිහින සමනලයා හැම වෙලෙම හිනාවෙලා ඉන්න හැම වෙලෙම කතා කරන කෙනෙක්. කදුලු සමනලියි සිහින සමනලයායි ගොඩක් හොද යාලුවො වුනා. අපි දෙන්න ආවේ ගියේ එකටමයි. ඔය තරම් ලග මිතුරු කමක් කදුලු සමනලිට කවදවත්ම කොල්ලෙක් එක්කනම් තිබුනේ නැහැ. කදුලු සමනලිගේ සිහින සමනලයගේ යාලු කමට මාස තුනක් විතර කාලයක් යදිදි කදුලු සමනලිගේ ගල් හිත ටිකෙන් ටික සැලෙන්න ගත්තා.

කොහොමින් කොහොම හරි සිහින සමනලයත් ටිකෙන් ටික කදුලු සමනලිට ලන් වෙන්න පටන් අරන් තිබුනා. ඉතින් සිහින සමනලයාගෙයි කදුලු සමනලිගෙයි ආදර කතාව කියන්නම් ඔයාලා කියවනවා නේද.... 

ඇරඹුමක සටහන්....

ඉතින් ඔයාලාට මුලින්ම කියන්නම් අද තමා මම මගේ බ්ලොග් එක පටන් ගන්න යන්නේ. මම බ්ලොග් එකක් ලියන්න පටන් ගත්තේ මගේ හිතේ තියන දුක අකුරක් නැර ඔයාලාට කියන්න හිතුන නිසායි. අදින් පටන් ගන්න මේ ගමන යන්න වෙන්නේ දවස් විසි එකක් වගේ පොඩි කාලයක්. ඉදිරියේදි එකට හෙතුවත් කියන්නම්. එන්න හැමදාමත් කදුලු සමනලීගේ දුක අහන්න දුක හිතෙන ආදර කතාව කියවන්න.....